روشهای اقتصادی

در این مقاله به بررسی روش‌های مختلف گازدهی، مه‌پاشی و ریزپاشی با هدف ضدعفونی محیط‌های دامپزشکی، مرغداری و انبارهای کشاورزی پرداخته شده است.
فومیگیشن به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین روش‌های گازدهی، با استفاده از بخارات مواد نظیر فرمالین در دمای جوش یا با ترکیب شیمیایی با پرمنگنات، برای نابودی میکروارگانیسم‌ها و آفات کاربرد دارد.

همچنین روش‌های مه‌پاشی سرد و گرم با استفاده از دستگاه‌هایی که قطرات ریز (۵ تا ۵۰ میکرون) تولید می‌کنند، معرفی شده‌اند. در مقابل، دستگاه‌های سم‌پاش سنتی با ایجاد قطرات بزرگ‌تر (۱۰۰ تا ۲۰۰ میکرون) اثربخشی کمتری دارند.

مقاله تأکید می‌کند که آگاهی ناکافی تولیدکنندگان دستگاه‌ها و مواد ضدعفونی‌کننده نسبت به تنظیم دقیق فرمولاسیون برای این تجهیزات، باعث کاهش بهره‌وری در استفاده از آن‌ها در محیط‌های بسته می‌شود. هدف اصلی مقاله، ارتقاء شناخت علمی و فنی از ظرفیت‌های روش‌های تدخین و پاششی در بهبود بهداشت محیط و کنترل بیماری‌ها در صنایع مرتبط است و بهینه شدن مصرف ضدعفونی کننده ها می باشد.

گرفتگی و انسداد لوله‌های آبرسانی در دوره پرورش طیور یکی از نگرانی‌های جدی مرغداران به شمار می‌رود، چرا که بروز اختلال در تأمین آب می‌تواند خسارات سنگین و گاه جبران‌ناپذیری به گله وارد کند. از سوی دیگر، فرایند رفع این انسدادها معمولاً با ایجاد استرس برای پرندگان همراه است و این امر می‌تواند به‌طور مستقیم بر سلامت، اشتها و رشد طیور تأثیر منفی بگذارد. در این مقاله به بررسی عوامل مؤثر بر ایجاد رسوب و گرفتگی در لوله‌های آبرسانی مرغداری‌ها پرداخته‌ایم، از جمله ترکیبات محلول در آب مانند داروها و مکمل‌ها، سختی آب، و اهمیت آماده‌سازی و شست‌وشوی اولیه‌ی سیستم پیش از شروع دوره پرورش.

در پایان، به نقش اسیدی‌فایرها در کاهش تشکیل رسوب و بایوفیلم در سیستم‌های آبرسانی اشاره شده است. شواهد آزمایشگاهی نشان می‌دهد که استفاده مستمر از این ترکیبات در غلظت‌های مناسب می‌تواند نقش مؤثری در پیشگیری از انسداد لوله‌ها و افزایش بهره‌وری سیستم آبرسانی داشته باشد. جزئیات بیشتر درباره تأثیر این ترکیبات در ادامه مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

با افزایش تراکم پرورش دام و طیور در مجموعه‌های صنعتی، رعایت بهداشت محیط به امری حیاتی تبدیل شده است. در این میان، شستشوی سالن‌ها پیش از ضدعفونی نقشی کلیدی در حذف مؤثر عوامل بیماری‌زا ایفا می‌کند، به‌طوری که حدود ۷۵٪ آلودگی‌ها از طریق شستشوی فیزیکی مناسب قابل حذف‌اند. استفاده از شوینده‌های تخصصی با ویژگی‌هایی مانند سازگاری یونی با ضدعفونی‌کننده‌ها، پایداری در آب‌های سخت، کف‌کنندگی مطلوب و قدرت نفوذ به خلل و فرج، می‌تواند اثربخشی فرآیند بهداشتی‌سازی را به‌طور چشمگیری افزایش دهد. همچنین، ناسازگاری شوینده و ضدعفونی‌کننده – به‌ویژه از نظر یونی – در صورت عدم آبکشی مناسب، می‌تواند اثر ضدعفونی را خنثی کند. این مقاله بر لزوم انتخاب صحیح شوینده و انجام آبکشی مؤثر (ترجیحاً تحت فشار) تأکید دارد و خواننده را با الزامات بهداشتی در سطوح صنعتی آشنا می‌سازد